Kruit zwemt weer uit!

Dat doe je toch voor mekander ! De mens is geboren uit liefde en zal deze gedurende zijn leven op vele manieren uiten. De één maakt een mooi schilderij of een gedicht, de ander een beeldhouwwerk of een prachtig lied, maar dur uit mot ut en zal ut het. De liefde herken je van kilometers in dingen om je heen, Door kwaliteit, schoonheid of zorgvuldigheid of originaliteit, maar bovenal warmte. kippenvel liegt niet in zo’n geval of zo als mijn moeder zegt: “Krijgt tur kou van!” Mijn leven in het Westland heeft me het volgende geleerd: Op het platteland is die liefde vaak in de vorm van hulp en met name hulp in de vorm van doen. Als praten niet je vak is en je wilt laten weten dat je van iemand houdt, dan laat je dat weten door te helpen en wat voor zo iemand te doen: “ Mot je un lekker bakkie?”, “ Laamijn ut maar effe doen”, “Zal ik een lekker prakkie koke? knappie op”, “Ik kom drek effe een handje helpuh”. Dat zijn in zun soort Westlandse knuffels. Er wordt ook geen tegenprestatie gevraagd. “Dat doe je toch voor mekander!” We hebben hulp onderwijl tot een volkskunst verheven. Eerst was het voor je eigen omgeving. Glas rapen bij je buurtjes na een enorme westerstorm of effe helluppe as er een familielid ziek was en de chrysanten in z’n warenhuis groeiden tot in de nok. “ De sloot ook nog effe baggere over de erfgrens. “Je was ommers toch bezig” Dat maakt de samenleving wat meer organisch. Een tomatenplant stopt toch immers ook niet met groeien bij de goot en een meeuw vlieg toch ook niet via de provinciale weg naar de Hoek. Je eige effe wegcijferen. “Dat doe je toch voor mekander!” Met de globalisering zijn we gaan helpen in het groot en dan ook maar voor heel de wereld. Ver weg van de kassen wordt het geld en de goederen met grote blijdschap ontvangen. Vooral ver weg, want dan voorkom je dat zo iemand je kan omhelzen uit pure dankbaarheid waardoor ie je geen houding weet. “Doe niet zo gek, mens. Dat doe je toch voor mekander!” Het aantal goeie doele dat ontstaan is in het Westland is dan ook bijna nie meer te tellen. Van Gambia tot Bangladesh, een overstroming of schok. De aarde hoeft maar effe te schudden en het Westland schudt de beurs, een tsunami aan liefdadigheid. Zo stond ik pas in een veilinghal met 12.000 man. Een stukkie fietse, rije voor de roze. en daarna een biertje en een gezellig muziekie. O ja, en ruim 2 miljoen voor de kankerbestrijding. Mag geen naam hebbe. “Dat doe je toch voor mekander!” Een paar jaar terug werd ik gebeld. “M’n zus is ziek. Ze heeft A.L.S. Zou jij wat willen doen voor de A.L.S stichting?” Tja, ik ben geen dokter en een nog slechtere verpleger, maar ik kan best een aardig versie schrijven. En als je dan an de gang gaat, wordt je besmet met het benefietvirus. Je doet nog meer je best dan op je werk. Bij nacht en ontij ben je bezig, want het gaat erregus over. Een medemens in nood. En geloof me, je krijgt alle energie die je erin stopt, driedubbelt terug. Het kan één blik zijn, een gebaar of een dankbaar mailtje en je weet waarvoor je het doet. Dat doe je toch voor mekander! ”Helluppie ook?” Ndus, Peet Kruit