Superdik

Om maar eens een oer Westlands woord te gebruiken. Wat was het een geweldig feest in en langs de Lee. Tuurlijk had het water niet bepaald de kwaliteit van een vijfsterren beachresort. Er dreef wel eens iets ondefinieerbaars aan je langs en met enige regelmaat hing er een waterlelie tussen je tenen, maar het publiek, de sfeer, alles klopte. Het was een bijzondere gewaarwording voor Pierre te mogen zwemmen. Tijdens de tocht schoot de lachende trainer met regelmaat aan me voorbij. Als het even zwaar was, dan hoorde ik hem zeggen: 'he ouwe, even doorbijten he'. Of ik wilde of niet, het gas ging weer op de plank en de lach verscheen weer op het gezicht. Gaaf ook dat mijn neef met zijn vrouw en zoon de moeite had genomen om vanuit Almere te komen supporteren, dat mijn kleinkinderen opa kwamen aanmoedigen, dat mijn Trees met een flesje Jagermeister en een bos blommen bij de streep stond. Het eindbedrag was giga. Gaaf om te zien dat er zoveel mensen in Westland rondlopen die mee willen helpen om een afgrijselijke ziekte aan te pakken. Voor 2018 heb ik een convenant gesloten met John, de schoonzoon van Pierre. Samen gaan we dan die twee kilometer weer te lijf, voor Pierre en om alle mensen een eerlijke kans te geven tegen een oneerlijke ziekte. Om alvast te wennen aan het idee heb ik hem mijn badjas meegegeven. Iedereen, mijn eigen sponsoren voorop, hartstikke bedankt voor de support, of die nou financieel of moreel was. Hij was onmisbaar.

Alphons